zazdrość, Paulina, pocałunek?

Następnego dnia...

Gdy wstałam rano, w niezbyt dobrym humorze, Mikołaja już nie było. Zostawił mi karteczkę, że musiał wcześniej wyjść. Zrobiłam sobie śniadanie i szybko zebrałam się do pracy. Dochodząc do przystanku autobusowego, zauważyłam córkę Mikołaja Dominikę z papierosem w ręce. Stała z jakimś kolegą.

-Dominika co ty tu robisz?- zapytałam. 

- O dzień dobry pani Olu. - odpowiedziała chowając szybko papierosa za siebie.

- Dominika ty palisz? Wiesz, że jesteś za młoda a poza tym skąd to masz?

- To nie pani sprawa.- odpowiedziała ze złością.

Podeszłam do nich bliżej i kazałam jej oddać papierosy. Wiedząc, że nie ma innego wyjścia dała mi je i odeszła zdenerwowana...

Wchodząc na komendę, zauważyłam Mikołaja rozmawiającego i śmiejącego się z tą Pauliną. Zrobiło mi się ciężko na duszy, bo zrozumiałam, że ja czuję coś więcej do niego niż tylko przyjaźń. Mijając ich na korytarzu powiedziałam do Mikołaja:

- Cześć Mikołaj jak skończysz czarować koleżankę to musimy porozmawiać.

- Cześć Olka ale o co ci chodzi? To co porozmawiać  nie można?

- Czy ja mówię, że nie? Po prostu muszę ci coś ważnego powiedzieć i nie będziesz tym zachwycony.-  odpowiedziałam i odeszłam, żeby przebrać się w mundur. Gdy wróciłam, Mikołaj czekał już na mnie.

- Młoda więc o co chodzi? -zapytał. 

Nic nie odpowiedziałam, tylko wyjęłam z torebki paczkę papierosów i rzuciłam mu ją na biurko.

Ten spojrzał na mnie  pytającym wzrokiem.

- Mikołaj te papierosy skonfiskowałam dzisiaj Dominice.

- Olka to jakiś żart?

- Widziałam ją na przystanku autobusowym z jakimś chłopakiem. 

Mikołaj zerwał się i chciał już dzwonić do córki ale doradziłam mu, żeby poczekał z tym do końca służby i pojechał do domu  nią porozmawiać. 

Po pracy...

Wychodząc z łazienki usłyszałam rozmowę Pauliny i Mikołaja:

- Mikołaj idziemy?

- Paulinko przepraszam Cię ale nie dam rady dzisiaj.

- Ale dlaczego? Coś się stało?

- Wiesz, muszę porozmawiać z córką. Ola widziała ją dzisiaj jak paliła papierosa.

- Znowu słyszę Ola- powiedziała wkurzona. Ty gadasz tylko o niej. Ola to, Ola tamto a może ty ją kochasz, co?

- Paulina no coś ty to tylko moja przyjaciółka... co ty zazdrosna o nią jesteś?

-  Ja? O to chuderlawe coś?

- Nie mów tak o mojej partnerce. Olka jest wspaniałą przyjaciółką i nie pozwalam Ci jej obrażać -powiedział Białach. 

W tym momencie zauważył mnie Mikołaj. Odwróciłam się ale on zdążył zauważyć łzę spływającą mi po twarzy.

- Olka zaczekaj- krzyknął. Pobiegł za mną i odwrócił mnie do siebie.

Paulina nie powinna tak o tobie mówić. Nie płacz proszę.

- Nie płaczę - powiedziałam ocierając spływające mi po policzkach łzy.

-Akurat, właśnie widzę- odpowiedział Mikołaj i mnie przytulił. Odsunął się nieznacznie, dotknął mojej twarzy, spoglądając mi głęboko w oczy. Czas się zatrzymał. Byliśmy tylko my. Wtedy właśnie....